Een nieuwe houten boot in de lak zetten is een delicaat evenwicht tussen overdrijven en ongepaste zuinigheid. Het wordt geen vleugelpiano aan de ene kant en anderzijds wil je niet dat het werk aan de de vele details verloren gaat door vroegtijdig rot of delaminatie.
Vermoedelijk moet ik nog wat bijleren over het rendabel toepassen van verfsystemen want het schildersklusje aan deze boot is onvoorzien lang.
Het resultaat echter zal er niet onder lijden, deze romp zal -mits regelmatig nazicht- twee tot drie generaties goed blijven. Drie lagen primer en drie polyesterslak lijken me voldoende om mee te beginnen.
Waarmee deze boot zich onderscheidt van andere ‘stitch and glue’ ontwerpen is dat de romp niet helemaal bekleed is met glasvezel. Enkel de hoeken zijn ermee versterkt.
Dat betekent op termijn een romp die beter bestand is tegen rot.
Ik ben geen liefhebber van het schilderen van een waterlijn op een romp, het verdoezelt de waarlijke vorm die het volume inneemt in en uit het water.
Maar bij dit ontwerp met de neus net onderwater en de spiegel haast boven water ziet het er zo mooi uit op de tekening dat ik er maar voor ga.