Over houten roei- en zeilboten
Van Nederlandse catbootclub meeting, waarover eerder een verslagje, zijn nog wat foto’s opgedoken. Waarvan enkele met B3 in beeld.
Zie hieronder een greep uit het album.
Voor het volledige album kan je terecht op de website van de Nederlandse catbootclub.
De meeting voor 2024 zal plaats vinden in Aalsmeer op de Westeinder plassen.
Een tweede keer had ik de gelegenheid om deel te nemen aan de Van Loon Hardzeildagen.
Voor het jaarlijkse rond- en platbodemtreffen in Veere Zeeland waren we uitgenodigd door een vriend die ons één van zijn catboten ter beschikking stelde.
De Catboten waren er met vier: de Novatus, de Krüml, de Mermaid of de Scelveringhe en de Pleione. Wij (mijn maatje Frans, mijn vrouwtje Marijke en ik haar mannetje) zeilden met de Pleione, een houten boot uit 1932 schitterend gerestaureerd door de huidige eigenaar.
De wind was fors en de verwachting kondigde toenemende wind aan gedurende het verloop van de wedstrijd. Dat was ook zo maar wij, de gastklasse, waren klaar met de wedstrijd tegen dat de wind begon aan te trekken. We moesten slechts één wedstrijdbaan varen (de grootste booten drie banen en de grote twee).
Onnodig te zeggen dat de Pleione ons snel en vooral comfortabel door de wedstrijd heeft meegenomen. Het is een met liefde onderhouden Catboat, ze was netjes gereefd voor de omstandigheden en dan geeft ze je een zeil-ervaring als een vliegend tapijt terug.
Voor wie van traditionele zeilschepen houdt -Vooral de grotere modelletjes dan- en ze wil zien wedstrijd varen is het evenement Van Loon Hardzeildagen een aanrader. (Elk jaar op de derde zaterdag in juli vindt dit evenement plaats).
Wie de kans krijgt om deel te nemen aan de wedstrijd maakt iets onvergelijkbaars mee.
Met dank aan mijn zeilmaten voor de gelegenheid, het vertrouwen en een amicaal weekend.
De Nederlandse Catboot club (NCC) hield zijn jaarlijkse reünie deze keer in Uitgeest in de jachthaven/camping Zwaansmeerpolder.
Goed weer, aangenaam gezelschap, groot genoeg meertje en extra ondersteuning van de jachthaven/camping. U voelt het aankomen; Het was een geslaagde reünie.
Er waren zeven deelnemende boten waarvan B3 de kleinste was.
Dat maakte gedurende het zeilen weinig verschil, allemaal varen ze ongeveer dezelfde snelheid op alle koersen (met gemiddeld 3Bft).
… Onnodig te zeggen dat de mini-catboot-jachtjes meer comfort aan boord te bieden hebben, het zijn heerlijk zeilende campers en ze zien er tijdloos uit tot haast uitbundig genoegen van wie ze ziet zeilen.
Maar dus B3 zeilt als een kleine catboot, echter er is iets wat ze niet kan, heb ik ervaren; Solo op- of aftuigen op open water.
Allerlei oplossingen bieden zich aan, van water-anker tot lijnen naar midscheeps voeren.
Mogelijk een detail maar zeker iets om uit te zoeken hoe dat best verbeterd wordt.
De weersverwachting voor de week van SDG 2023 was dagen voordien bijzonder ongunstig; Onweer en buien waren voor de volledige periode aangezegd.
Met de nodige kledij en een dubbel gecontroleerde reef-voorziening trokken we naar Vannes.
De volgende dagen bleken gelukkig véél gunstiger uit te vallen als verwacht, een opluchting.
Flotille 2 (Vloot 2 waar we ons met Bertha 3 hadden ingeschreven) was deze 11de editie uit zijn voegen gebarsten; 230 aangemeldde boten i.p.v. de geschatte 180.
Dat was voor de organizatie -en de deelnemers- vaak de aanleiding om te improviseren en terug te grijpen naar hun lijfspreuk “Débrouillez-vous” of “Zoek het maar uit”.
Dat wisten, kennen en bergrijpen we. Bij deze derde deelname verraste ons weinig en gingen we automatisch in de zelf-redzaamheid-modus.
Echter genoeg over de rand-gebeurtenissen en over naar hoe B3 zich heeft gedragen gedurende de tochten in de Golfe Du Morbihan.
Ze zeilt mee met de snelle boten op halve wind en ruime wind koersen, zit bij de middelmaat aan de wind, en dobbert achteraan voor de wind.
Het gevoel van stabiliteit was overtuigend, we waren bovendien met zijn twee aan boord.
Vermoedelijk zou een solo-vaart voor de wind vanaf 4Bf enige concentratie vragen.
Golfslag neemt ze makkelijk en zelden komt er boegwater aan te pas. Bij het nemen van korte golfjes van een voorbijvarende RIB wil ze wel eens flink klappen met de platte voorkant en behoorlijk haar vaart verliezen.
Het ratelblok aan de grootschoot dat zeilmaat Frans had toegevoegd was een hemelse ingeving. Bij 4 tot 5 Bft voelt het niet aan alsof het tijd is om te reven maar de spanning op de grootschoot wordt wel vermoeiend. Het ratelblok was in die omstandigheden als de uitvinding van warm water.
Toegegeven, het geratel op een klassiek zeilbootje is geen uiting van goede smaak (integendeel), maar het was wel comfortabel om te hebben.
We hebben ze die week geroeid, veel en lang (te veel en te lang voor ons welzijn).
En ze ploegt zich best vooruit tegen golfslag en wind. Maar en hoewel ze een zeil- en roeiboot is, er zijn betere roeiboten.
We hadden ons voor het in- en uitvaren van de havens voorzien van een electrische 40kWh fluistermotor en die heeft goede dienst bewezen.
Niet helemaal zuiver in de leer van een zeil- en roei vloot maar zo’n stille soepmixer op de achterspiegel is een bonus die niet te versmaden is.
Ruimte. Het is een brede boot voor zijn lengte en vandaar ruimte in overvloed aan boord om plaats te nemen. Vanwege de stabiliteit maakt het ook niet zoveel uit waar je plaats neemt.
Droge berging, of berging voor spullen is er voldoende maar het is relatief beperkt voor zo’n ruime boot. Heeft alles te maken met de twee waterdichte caissons aan weerskanten van de romp … die voor de veiligheid enkel lucht bevatten.
Jawel we hebben schade opgelopen. Op dag drie zijn we door een tegenstroom gevangen en op een rotskust gevaren. Het roer heeft er een flinke tik gekregen en is door die schade op dag vier gebroken.
Driewerf helaas.
We werden naar aanleiding van het gebroken roer gesleept tot de dichtsbijzijnde haven en vervolgens zijn we op eigen kracht verder geroeid tot de eindbestemming van die dag (Plougoumelen).
Paul Gartside’s Crisic Cat is een waardige boot om met gemak deel te nemen aan het veeleisende “Semaine Du Golfe” maar deelnemen aan “La Grande Parade” op dag vijf was voor ons niet meer mogelijk… Verdikke.
Met een pint op een zonnig terras in Vannes op zaterdag (gedurende “La Grande Parade”) was dat snel vergeten.
Hieronder nog een filmpje van Vrijdag 19 mei waar we met de volledige vloot gedurende een uur heen en weer zeilden tussen twee eilanden in afwachting van het kerende getij om de monding van de baai te kunnen oversteken.
Reeds enkele dagen terug van “La Semaine Du Golfe 2023”.
In afwachting van de foto’s en een verslag, hier alvast een filmpje van op de B3 midden in de vloot.
Enkele evenementen staan dit voorjaar op de agenda;
La Semaine du golfe 2023
Oostende voor Anker 2023
Nederlandse Catboat club reünie … ook 2023 jawel
La Semaine Du Golfe in Bretagne zou nu voor mij (en zeilmaat Frans) de vierde zijn maar de vorige editie in 2021 vond niet plaats vanwege een onvoorzienlijk akkefietje.
Ik ontmoette Anne Burlat en Polig Belefant op Oostende Voor Anker 2022 en had de gelegenheid om ze te vragen of ze de 2023 uitgave het evenement de 11de of de 12de zouden benoemen.
Het zou toch de 12de worden omdat ze de 11de voor zo goed voor mekaar hadden geregeld, wat ook gold voor de deelnemers.
B3 neemt deel en Frans en ik hebben ons voorgenomen om het te trekken tot de laatste dag. Waarbij de gehele vloot met +1000 boten in de baai wordt geslurpt door het getij en als voorbijvarende gladiatoren paraderen aan een toeschouwende menigte.
Één en ander is bedacht met goede timing en een beveiligde omkadering op het water maar voor ons (flotille 2; voile et Aviron) okkernootjes is het niet uitzonderlijk om in de stroming pirouetjes te maken. Iets om naar uit te kijken zondermeer.
Als Oostendenaar en botenbouwer heeft Hubert Rubbens (de Organisator van OVA) me uitgenodigd om weer deel te nemen aan Oostende Voor Anker, dat doet deugd en welja B3 zal er te zien zijn. OVA is enkele weken na La Semaine en vermoedelijk zullen er de eerste gebruikssporen/littekens op B3 zitten; Met bijhorende overdreven avontuurlijke verhalen, dat spreekt vanzelf.
De stand wordt beter als vorige keer, veel beter zelfs, een echte presentatie van Berthas waarlijk. (Vorig jaar stond er enkel mijn fiets omdat ik op D-Day pas vernam dat ik een stand had. Niet erg, kan gebeuren.).
De Nederlandse Catboat club reünie.
Die vindt plaats van 23 t.e.m 25 juni op de Zwaansmeerpolder – Uitgeest. Niet echt een publiek evenement maar wie er belangstelling voor heeft is welkom.
Zonder twijfel zal er hier één en ander over te vernemen zijn in de aanloop ervan.
De Nederlandse Catbootclub had wat te vieren dit jaar: Twee van hun boten werden 100 jaar (de Novatus en de Krümel).
Om deze verjaardag luister bij te zetten vond hun bijeenkomst samen met een deelname aan de Van Loon Hardzeildagen in Veere.
Crisis Cat (Bertha 3) was er ook en was de jongste boot van 11 deelnemers in de meeting. Bootje is beter verwoord want behalve de jongste was ze de kleinste, de lichtste en bovendien de enige open boot.
De 11 deelnemers zijn voorgesteld in een -voor de gelegenheid uitgegeven- drieluik hier onder.
Met een wedstrijd, stadsfeest en clubmeeting tegelijk in één weekend ligt het voor de hand dat vriendschappelijke, sportieve en recreatieve momenten slag om slinger de overhand namen.
Het amicale karakter van de Nederlandse Catbootclub -die ik voor een eerste keer ontmoette- is warm, vrijgevend en kortom zonder meer familiaal te noemen.
Naast een warm welkom werden we verwend door een onberispelijke voorbereiding en organisatie, inclusief attenties waarvan het clubvaantje me ter harte ging; Lidmaatschap bevestigd.
In dat kielzog hoorde ik van een deelnemer een gezegde wat mijn weekend kleurde: De vaantjes moet je zelf uithangen. Mooie spreuk, ook cadeau gekregen.
Voor het sportieve luik van de meeting, de wedstrijd, koos ik ervoor om deel te nemen als bemanning van de Catboot “Vetje” en niet solo te varen met de CrsisCat “Bertha3”.
Zowel Bertha3 als het vaarwater en de wedstrijd waren me onbekend. Bovendien leek het me niet verstandig om me alleen met een 4m open roei- en zeilsloepje te mengen in een race waar botters, hengsten en hoogaarzen (ca. 15m lengte, +100m² zeil en 7 tot 15 Ton) mekaar najagen.
Met Vetje ging het prima tot na de tweede boei (van de 2 x 6 te nemen) als pardoes de gaffel naar beneden donderde en ons na beoordeling van de schade niets anders overbleef dan de wedstrijd te staken.
Kan gebeuren en niet erg want nu heb ik de briefing, startprocedure en het geweld (of afwezigheid van geweld) van de race op het Veerse meer een keer van dichtbij meegemaakt. Bij een volgende gelegenheid kan ik ervaren en zonder schroom naar de startlijn met een eigen boot.
De bezieler van de meeting was voor de gelegenheid met iets origineels op de proppen gekomen: Admiraalzeilen.
Binnen de groep was de benieuwdheid ervoor aanvankelijk groter als het animo, maar niet gemopperd en proberen maar.
Het is als het ware synchroon zwemmen met bootjes of een militaire taptoe op het water. Niets voor de meug van ons vrijgevochten westerse individualisten los van staat of kerk zou U denken.
Wel in de praktijk was het boeiend en plezierig om te doen.
De oefening bleef beperkt tot in konvooi netjes achter mekaar in lijn varen (genaamd kiellinie), afgewisseld met naast mekaar varen (genaamd frontlinie).
Na de eerste training was er nog te sleutelen aan onze synchronisatie maar de dril was begrepen en op zondagmiddag voer de Catboot-vloot voor de Rede van Veere netjes in kiellinie om daarna verrassend naar de Rede toe te varen in frontlinie.
Waarachtig een wonderlijk zicht van op het water.
Over hoe de toeschouwers er op de kant van geroerd werden kan ik niets zeggen, immers ik zat roeiend in B3 met de rug er naartoe vanwege haast geen wind en kon ze niet gade slaan. De vloot pruttelde met de motoren zachtjes stiekem het manoeuvre, ik moest roeiriemen hanteren.
De beelden van dit verslag van de Nederlandse Catbootclub meeting 2022 zijn niet allemaal de mijne, de auteur-vermelding ontbreekt nog.
Er volgt nog een tweede deel, ik poog tegen dan deze puntjes op de i te zetten… En wat foto’s te sprokkelen waar B3 op te zien is.
Voor een beschrijving van het evenement citeer ik uit het persbericht:
“In het weekend van 2-3 juli vindt de tweede editie van De Jutterhavendagen en het HoutenBotenFestival plaats op Willemsoord in Den Helder. Liefhebbers van houten schepen en maritiem erfgoed kunnen elkaar ontmoeten, maar ook genieten van muziek, presentaties, eten en drinken en het bekijken van demonstraties.
Het festival is een initiatief van De gemeente Den Helder en De Bootbouwschool en wil het bouwen van en varen met houten schepen in het zonnetje zetten.“
Het DWBF (Dutch Wooden Boat Festival) vond er onderdak in de stadshal, een piekfijn gerestaureerde industriële werkplaats waarin een 20 à 30-tal bootjes een feeëriek tafereel ontplooiden; Vrijwel allemaal opgetuigd, dicht op mekaar en binnen in het schemerduister.
Het bezoek van publiek was niet overweldigend, veel van de duizenden bezoekers hebben een passage aan de stadshal gemist of aan zich voorbij laten gaan, de bewegwijzering was er niet en een duistere hal is niet uitnodigend om er eens binnen te gaan snuisteren op een zonnige dag.
Maar dat had ook zijn voordeel, de bezoekers die wel opdaagden waren talrijk genoeg én geïnteresseerd in de materie.
De makers van de bootjes waren -uiteraard- present en dus gedurende de twee dagen tevens het eigen publiek waaronder de uitwisseling van gedachten plaats vond. Een meer als waardevolle beleving die voor mij het karakter van het evenement bepaalde.
Het niveau van vakmanschap in de gepresenteerde bootjes -en ik wik mijn woorden- was fenomenaal. Voor enkele boten ronduit overdreven, die durf je haast niet te gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn, maar petje af voor de bouwers.
Bertha 3, mijn Crisis Cat zat naar mijn gevoel in het “Classic rock”-segment. Proper en goed gedaan maar ruig genoeg voor plezier.
Wat ook op prijs gesteld werd door de ABBA jury die ze waardeerde met de beste van vier in de categorie “Knikspant”.
De ABBA deelnemers:
Anna Margaretha, 15 m Klassiek Zeiljacht;
Alle-Alle, Auk 2,4m zeilsloepje
Bertha 3, 4m Catboat
Flotsam, 4,8m Ebihen zeilsloep
12′ Jol , 3,6m jol
Larix, 5m Fearing
Noamhóg, 5m coracle
Quinta, 5m Kernic
Aries, 4,5m Ilur zeilsloepje
Theodorus, 8m zeilsloep
Eeke, 5,8m Ness Yawl
De tweede dag, zondag, was een bijna verloren dag en kwam pas na 11u op dreef.
Na een eerste spreekbeurt en de proclamatie van de ABBA-verdiensten werd het podium en de hal gebruikt/gedeeld voor koorgezang.
Een waardevol en gepast onderdeel van een stadsfeest maar niet verenigbaar met de bootjes-presentatie.
Bertha 3 gaf dan haar rock&roll gehalte gestalte door dienst te doen als barmeubel met menig luisteraar erop leunend en het glas in de boot. Graag, dat verdraagt ze.
Moge het DWBF blijven voortdoen. Het is een uniek evenement en meer als de moeite voor de verplaatsing.
Dank je Bert Van Baar en team.
Van donderdag tot en met zondag stond Bertha(2) op Oostende Voor Anker.
Het vierdaagse gebeuren is een jaarlijks publieks-evenement dat aan de waterrand van mijn kuststad plaats vindt.
Het is tegelijk een circus, een markt, een open botendag, muziekfeest, erfgoeddag en nog meer te benoemen vermakelijkheden die er onder de vlag van de treffende benaming “Oostende Voor Anker” een onderkomen vinden.
Voor mij was het een eerste keer als deelnemer en Bertha was er als deelnemende boot.
Die stond op de wal omdat een 14 voet sloepje volledig zou verdwijnen in het havendok tussen de grote boten . Grappig en voor de anekdote: Belem de Franse driemaster was boot nr 18 en Bertha nr 19, de grootste en kleinste in één alinea. (Voorwaar en hetzij, de deelnemende boten waren alfabetisch genummerd)
Op de wal waar letterlijk duizenden mensen voorbij kuierden gedurende de vier dagen was het een genoegen om mee te maken hoe de boot bij zowat iedereen een instemmende glimlach opwekte.
De glimlach viel uiteraard niet iedereen ten deel want als er gedurende vier dagen duizenden mensen op een zomers weekend naar Oostende komen flaneren op de haven loopt het grootste deel om de boot heen omdat ie voor hun in de weg staat.
Veel, heel veel en bij navraag niet zeilende mensen gaven blijk van instemming bij het zien van de boot. Het object spreekt aan.
Dat onder de niet-zeilers veel meubelmakers met me in gesprek kwamen met de duim omhoog had ik niet verwacht.
Mijn bewondering voor de meubelmakers is wederkerig.
Met het wereldwijde ongemak nu voorlopig ter zijde zijn er weer wat evenementen die zullen plaatsvinden.
Aan drie daarvan is mijn deelname bevestigd:
Oostende Voor Anker – 19 tot 22 mei – Oostende
Nederlands HoutenBoten Festival – 2 en 3 juli – Den Helder
Nederlandse Catbootclub “Catboot Anniversary 2022” – 15 tot 17 juli , Veere
Op Oostende voor anker zal Bertha II getoond worden, en op het Nederlands HoutenBoten Festival neem ik de catboot Crisis Cat mee op de trailer.
Beide evenementen hebben boten deels te water en deels op de wal. De mijne staan er op de wal.
De Catboot Anniversary in Veere is een verhaal apart. Daar zal de Crisis Cat deelnemen aan de Van Loon Hardzeildagen en andere pleziervaarten die dat weekend te varen zijn.
Althans dat is de opzet.
De Nederlandse Catbootclub heeft wat te vieren en neemt als vereniging deel aan het evenement, en ik mag meedoen!
Ziezo, na twee jaar komen de bootjes onder het stof uit en ik verwacht één en ander op te steken aan de hand van jullie reacties.
