Op één of andere manier heeft een overzeese familie er lucht van gekregen dat ik een tijd geleden een houten Minisail heb gebouwd waarvoor ik geen gebruik meer heb.
(Met dank aan de maat die dit discreet bemiddelend heeft bewerkstelligd)
Het ziet er naar uit dat Minsail 9000 naar de gemeente Boston U.S. verhuist.
Dat is ver.
Om het hele pakket netjes verscheept te krijgen stootte ik verhip op een zagerij in het Kortrijkse -niet zover hier vandaan- die sedert jaar en dag alles wat zwaar, heet en onmogelijk is verpakt en verscheept.
Met MS 9000 ben ik nooit spaarzaam omgesprongen maar veel littekens van gebruik of wedstrijdjes varen heeft ze niet opgelopen.
Eén flinke deuk is er. Toen een losgeslagen Finn me overvoer over bakboord aan de startlijn en in zijn wilde vaart er nog wat boten ramde. Die deuk mag blijven, ze vertelt een verhaal.
Maar goed, deze boot heeft in 8 jaar geen nieuw laagje vernis gezien.
Ze is er niet aan toe (nauwelijks lang buiten in de zon of op het water geweest) maar ze is een beetje dof geworden.
De romp moet gewassen, licht geschuurd en gelakt worden. Dus ze moet op schragen.
Ok, even niet veel plaats over om te werken met drie boten naast mekaar maar het zij zo.
MS 9000 zal haar glans terug krijgen.
En het is te voorspellen; Het zal vulgair teveel glans (blingbling) zijn, maar dat slijt gelukkig na een paar tochtjes. Oh ja, de foto’s tonen de stand van zaken voor de vernis klus.
